Post by Yin Yang on Jan 11, 2007 18:40:21 GMT -5
Een niet Mechelaar of een niet supporter van één van deze twee teams kan het niet begrijpen, iemand dat voetbal geen sport vindt nog minder. Maar als je zelfs maar een kleine combinatie hebt van beide, krijgt je bloed het al warm van de gedachte alleen.
Voor geen geld op aarde willen ze het missen, al hoor je ze bij de aanvang van ticketverkoop zeggen “Ikke, ik koop geen ticketje voor den derby. Ge peist toch ni dak kik de kakkers” of andersom “die vuile Racingers ook maar ene franc geef”. En wie loop je dag van de wedstrijd tegen het lijf, volledig uitgedost in zijn favoriete kleuren. Jawel, geen twijfel mogelijk, ze kunnen het niet laten.
Meer zelfs, heel de Belgische voetbalwereld kijkt er naar uit en het gaat nog verder. Misschien klinkt het overdreven, maar zelfs eerste klasse komt volgend weekend in de schaduw te staan van derde klasse. Toch raar, overal dalen de toeschouwers aantalen behalve in deze reeks stijgen ze.
Kan er iemand vertellen wanneer er ooit nog eens een wedstrijd uit de Belgische derde divisie live op de buis werd getoond. Hier kan het allemaal, dit is gewoon een wedstrijd om je vingers van af te likken.
Derby doet me steeds denken aan Antwerp - Beerschot, Man U - City, Celtic - Rangers, … en toch is het niet hetzelfde. Nergens op aarde is dit gevoel hetzelfde. Dit is uniek.
Het is meer dan gewoon voetbal, het heeft te maken met opvoeding, de school die je hebt gelopen, … Mensen die elkaar tijdens een normale week de hand zouden schudden worden vijanden, familie ruzies ontstaan uit het niets en zo kan ik blijven doorgaan.
Het gaat over je eer, deze negentig minuten zijn van een gouden waarde.
Verlies je, dan kan je jouw buurman die voor “de andere” staat een half jaar niet meer aankijken. In je favoriete café wordt je uitgelachen en overal wordt je aangekeken. Maar als je wint is het feest, ladderzat iedereen uitlachen. En bij je buurman gaan vragen of hij nog een pilsje heeft daar jouw koelkast leeg is. Natuurlijk ben je jouw sjaal vergeten uit te doen en krijg je de deur bijna tegen je gezicht. Maar dat kan je niet deren. Naar je favoriet café dan maar.
Al worden het nog spannende momenten in en rond het Mechelse, want stel je voor dat je verliest. Met een klein hartje ga je naar het stadion en hopelijk in euforie mag je het verlaten. Want verliezen van je aartsrivaal is sterven.
En laat het spreekwoord dan maar zeggen, haat en liefde ligt dicht tegen elkaar. Op zijn Mechels zou het antwoord luiden, “das waa, just ne kilometer”!!!
Voor geen geld op aarde willen ze het missen, al hoor je ze bij de aanvang van ticketverkoop zeggen “Ikke, ik koop geen ticketje voor den derby. Ge peist toch ni dak kik de kakkers” of andersom “die vuile Racingers ook maar ene franc geef”. En wie loop je dag van de wedstrijd tegen het lijf, volledig uitgedost in zijn favoriete kleuren. Jawel, geen twijfel mogelijk, ze kunnen het niet laten.
Meer zelfs, heel de Belgische voetbalwereld kijkt er naar uit en het gaat nog verder. Misschien klinkt het overdreven, maar zelfs eerste klasse komt volgend weekend in de schaduw te staan van derde klasse. Toch raar, overal dalen de toeschouwers aantalen behalve in deze reeks stijgen ze.
Kan er iemand vertellen wanneer er ooit nog eens een wedstrijd uit de Belgische derde divisie live op de buis werd getoond. Hier kan het allemaal, dit is gewoon een wedstrijd om je vingers van af te likken.
Derby doet me steeds denken aan Antwerp - Beerschot, Man U - City, Celtic - Rangers, … en toch is het niet hetzelfde. Nergens op aarde is dit gevoel hetzelfde. Dit is uniek.
Het is meer dan gewoon voetbal, het heeft te maken met opvoeding, de school die je hebt gelopen, … Mensen die elkaar tijdens een normale week de hand zouden schudden worden vijanden, familie ruzies ontstaan uit het niets en zo kan ik blijven doorgaan.
Het gaat over je eer, deze negentig minuten zijn van een gouden waarde.
Verlies je, dan kan je jouw buurman die voor “de andere” staat een half jaar niet meer aankijken. In je favoriete café wordt je uitgelachen en overal wordt je aangekeken. Maar als je wint is het feest, ladderzat iedereen uitlachen. En bij je buurman gaan vragen of hij nog een pilsje heeft daar jouw koelkast leeg is. Natuurlijk ben je jouw sjaal vergeten uit te doen en krijg je de deur bijna tegen je gezicht. Maar dat kan je niet deren. Naar je favoriet café dan maar.
Al worden het nog spannende momenten in en rond het Mechelse, want stel je voor dat je verliest. Met een klein hartje ga je naar het stadion en hopelijk in euforie mag je het verlaten. Want verliezen van je aartsrivaal is sterven.
En laat het spreekwoord dan maar zeggen, haat en liefde ligt dicht tegen elkaar. Op zijn Mechels zou het antwoord luiden, “das waa, just ne kilometer”!!!